Zo afentoe zie je een beeld, die je verrast

Toen ik jong was zijn we zo'n tien jaar achtereen met het gezin op vakantie naar het Gardameer geweest. Het was toen voor buitenlanders nog een redelijk onbekend vakantiegebied. Het toerisme had het nog niet gewonnen van de agrarische activiteiten.  Zo kwam je onderweg nog olijfboomgaarden tegen, alsook wijngaarden. Dat is nu wel anders, helaas. Dat is voor mij ook de belangrijkste reden om daar niet meer op vakantie te gaan. Maar bij onze bezoekjes aan de dorpen en stadjes kwam ik in mijn jonge jaren dit beeld tegen in Desenzano, een charmant, klein stadje.

Het beeld is een oorlogsmonument voor gevallen piloten van de Italiaanse luchtmacht, tijdens de Tweede Wereldoorlog. Zoals op de foto's is te zien, is het van brons gemaakt. Wat ik zo mooi vind aan dit monument is, dat vanuit het ruwe brons een vrouwengezicht komt, omhoog kijkend. Door het haar zo strak naar achteren te accentueren, lijkt het alsof de vrouw met grote snelheid vliegt richting de hemel. Dat past natuurlijk heel goed bij de betekenis van het monument. Het is bijzonder dat de kunstenaar heeft gekozen voor een vrouwengezicht als monument voor vooral mannelijke piloten. Wellicht heeft de kunstenaar de vrouw gebruikt als een soort engel, die de gevallen militairen begeleidt naar de hemel.

Het beeld heeft me elke keer als ik het weer zag geraakt. Ik vind dat Italiaanse kunstenaars ware meesters zijn in het dramatisch weergeven van emoties in hun beeldhouwkunst. Natuurlijk kun je van mening verschillen over hoe je het beste een oorlogsmonument kunt vormgeven, maar ik heb dan toch meer met het gevoel voor drama, die in bijna alle Italiaanse monumenten te zien en te voelen is.